Maksymalna kwota pojedynczego polecenia zapłaty nie może przekroczyć równowartości 1000 euro, gdy dłużnik jest osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej, a 10 tys. euro w przypadku pozostałych dłużników. W przeszłości stosowano podobną formę rozliczeń w postaci polecenia pobrania, ale zrezygnowano z nich wobec występowania zatorów płatniczych. Polecenie zapłaty, będąc nową, zmodyfikowaną formą rozliczeń inicjowaną przez wierzyciela, może w przyszłości znaleźć szersze zastosowanie, zwłaszcza do regulowania bezspornych wierzytelności.
Polecenie zapłaty, podobnie jak polecenie przelewu, może być skomputeryzowane. Wprowadzenie elektronicznego przelewu pieniądza wymaga normalizacji (standaryzacji) dyspozycji rozliczeniowej, aby zawierała ona równocześnie wszystkie niezbędne informacje, jak oznaczenie nadawcy i odbiorcy, kwoty rozliczenia i tytułu, z jakiego dokonuje się rozliczeń. Informacje są wówczas kodowane przy zastosowaniu symboli cyfrowych i teletransmitowane. Dzięki pełnej normalizacji zleceń klientów, a także tytułów zapłaty, informacje zawarte w zapisach magnetycznych pozwalają na wyeliminowanie z obiegu dokumentów rozliczeniowych. Wówczas zapisy elektromagnetyczne mogą zastąpić do 90% polecenia przelewu, polecenia zapłaty i czeków, a dokumenty papierowe, jeśli zostały wystawione, pozostaną w placówce banku właściwego dla inicjatora rozliczeń. Ma to szczególne znaczenie w masowych operacjach rozliczeniowych ludności i dotyczy banków dysponujących siecią terenową, a także rozliczeń pieniężnych ludności przeprowadzanych za pośrednictwem urzędów pocztowych. Rozszerzenie rozliczeń bezgotówkowych ludności na typowe operacje masowe (np. okresowe i stary- fikowane płatności, wpływ rent i honorariów) jest uwarunkowane informatyzacją tych czynności.
