Powinniśmy zgromadzić jak najwięcej informacji na temat słuchaczy. Im więcej wiemy, tym trafniej możemy przewidzieć zarzuty i pytania. Ponadto, im bardziej skoncentrujemy się na kwestii publiczności, tym mniej czasu spędzimy na rozpamiętywaniu problemów istniejących tylko w umyśle prezentera. Musimy wiedzieć, kim są najważniejsi członkowie publiczności. Zadajmy sobie zatem następujące pytania:
– Kto będzie brał udział w prezentacji?
– Kogo naprawdę interesuje jej temat?
– Jaki jest zakres odpowiedzialności słuchaczy?
– Którzy słuchacze będą w stanie zrozumieć tematykę prezentacji? Czy istnieje możliwość wcześniejszego pokazania prezentacji tym osobom?
– Którzy słuchacze nie będą rozumieli tematyki prezentacji? Czy istnieje możliwość wcześniejszego pokazania prezentacji tym osobom?
– Jakie jest podejście słuchaczy do tez przedstawianych w prezentacji?
– Kto jest odpowiedzialny za obecny stan rzeczy?
– Kto dostał awans z powodu przyczynienia się do obecnego stanu rzeczy?
– Kto może ucierpieć na wprowadzeniu proponowanych zmian?
– Jakie są powody uczestniczenia słuchaczy w prezentacji?
– Komu prawdopodobnie nie będą się podobały prezentowane pomysły? Z jakiego powodu?
– Kto straci władzę, jeśli zostaną wprowadzone proponowane zmiany?
– Na czyją pracę wykorzystanie prezentowanych pomysłów wpłynie najbardziej? Czy praca tych osób stanie się łatwiejsza, czy trudniejsza? Jeśli zakładamy, że propozycje ułatwią pracę – w jaki sposób wpłynie to na słuchaczy? Jeśli uważamy, że utrudnią, jakie utrudnienia czekają na słuchaczy?
