Ogólnym celem polityki antymonopolowej w ramach EWG jest obalenie granic w handlu wynikających z granic państwowych. W Polsce brak jest wyłączeń grupowych. Urząd Antymonopolowy każdą sytuację ocenia indywidualnie. Urząd Antymonopolowy udzielił wyjaśnień w sprawie stosowania przepisów ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym do licencji patentowych i know-how. Jednak wyjaśnienia te nie są nastawione na specyfikę umów franchisingowych – nie dotyczą know-how organizacyjnego, ale technicznego lub technologicznego. W punkcie VI wyjaśnień wymienione są postanowienia (klauzule) niedozwolone w umowach licencji know-how (uważane za nadużycie) w tym punkt (4) wymienia narzucanie kontrahentom zaopatrzenia – uważane jest to za wyraźne ograniczenie konkurencji.
W tym miejscu należałoby przytoczyć pierwsze orzeczenie Sądu Antymonopolowego w sprawie dotyczącej naruszania wolnej konkurencji przez zawarte umowy franchisingowe. Orzeczenie to dotyczyło „RUCH-u”: umowy zakwalifikowane przez Oddział „RUCH-u” w L. jako umowy franchisingowe zobowiązywały biorców do płacenia 5% marży na rzecz dawcy Odwołanie od decyzji Urzędu Antymonopolowego z dnia 27 lutego 1992 r. nr UA/DL/508-92/JG92 – oddalone przez Sąd Antymonopolowy. od towarów zakupionych gdzie indziej niż w hurtowniach „RUCHU-u” lub przezeń wyznaczonych. Kioskarze występując do sądu uznali, że zbyt mało elementów umowy gwarantuje jej równowagę (obie strony umowy nie zyskują po równo, co powinno mieć miejsce w przypadku umów cywilnoprawnych – należy zachować równość podmiotów).
