Można jeszcze wspomnieć o przemyśle naftowym jako trzecim obszarze rozwoju franchisingu. Na początku lat trzydziestych kompanie naftowe dostrzegły swoją szansę i powoli zaczęły przestawiać się na system franchisingu. Poprzednio większość stacji benzynowych była własnością samych producentów. Jednakże w czasie „wojny” cen na benzynę w latach trzydziestych okazało się, że niezależne stacje mają przewagę nad punktami będącymi własnością kompanii naftowych, a to z tej przyczyny, że są bardziej elastyczne w ustalaniu cen na poziomie dopasowanym do stanu konkurencji na danym obszarze. Wpłynęło to na spadek zyskowności w przedsiębiorstwach naftowych, które ze swojej strony podjęły decyzję o zastosowaniu franchisingu w rozwoju siec stacji benzynowych na terenie kraju. Pozwolił on na elastyczną politykę cenową przy jednoczesnym utrzymaniu standardowego ima- ge’u firmy. W rezultacie nie tylko wzrosła sprzedaż benzyny, ale zaczęły napływać pieniądze, pochodzące ze sprzedaży punktów biorcom.
W tych czasach również sprzedawcy detaliczni zaczęli budować sieci. Pionierami były firmy takie, jak Western Auto Supply Company – części zamienne do samochodów, Rexall
– sieć drugstore’ôw, IGA (Independent Grocers Association)
– sklepy spożywcze, Ben Franklin – sklepy wielobranżowe.
Wraz ze wzrostem popularności samochodu jako środka transportu, a także dzięki radioodbiornikom, Ameryka okresu międzywojennego stawała się powoli społeczeństwem, a co za tym idzie rynkiem, zintegrowanym. Producenci pozyskiwali ogólnokrajowe rozpoznanie ich marek poprzez reklamę, a i detaliści starali się ustalić swą renomę na wszystkich rynkach w kraju. Rozwiązaniem problemu było zastosowanie franchisingu przy zakładaniu placówek na terenie całych Stanów.
